Een leven met allergie pillen, mij niet gezien, maar wat dan?
Ik herinner me dat ik als kind bij de dienstdoende weekend arts zat met ogen die niet meer open gingen, een neus en lippen die verdwenen waren van de zwelling in mijn gezicht. Knalrode stijve opgezwollen oren. En jeuken! Krabben doet pijn en maakt de jeuk erger! Terwijl ik in de wachtkamer zit, benauwder wordt en mijn hart bijna mijn keel uitklopt, zie ik allerlei kleuren voor mijn ogen en daarna is het zwart…Anafylactische shock.
Test in ziekenhuis, allemaal prikjes in mijn rug, de ene reageert wel en degene die erbij hoort niet. Klopt niks van, conclusie: ‘We weten het niet. Het beste kun je preventief iedere dag een pil nemen.’ Van die pillen word ik moe, heb watten in mijn hoofd. Zo’n pil uit een doosje met een felle gele sticker, ‘Let op! Vermindert uw reactievermogen.’
Mijn leven moet nog beginnen! Het kan toch niet zo zijn dat gezondheid betekent dat je je leven lang medicijnen moet slikken en als een zombie door het leven gaat? Ik weet dan nog niet wat wel, maar weet wel DAT NIET! Later komt er nog hooikoorts bij en om het plaatje compleet te maken begin ik ook op voeding te reageren.
Rond mijn 18e voel ik me verdrietig dat ik moet stoppen met waterpolo omdat de aanvallen te vaak en te heftig zijn en het herstel na een aanval te lang duurt. Ik ben er klaar mee om die vermoeidheid te voelen, slecht te slapen als het niet goed gaat. De periode na een anafylactische shock om weer te herstellen in conditie. Oppassen of een situatie of voeding tot een allergische aanval zou leiden. Van het vrolijke nieuwsgierige en spontane kind veranderde ik langzaam in bedachtzaam en oplettend.
De periode die daar opvolgt is een periode van uitzoeken, voeding laten staan en opnieuw introduceren. Soms wel, vaak zonder resultaat. Wanneer ik 29 ben ga ik serieus verder zoeken, opleidingen volgen om te leren wat wel mogelijk is (welke kun je verder op mijn site vinden), iedere gemaakte goede keuze heeft mij stap voor stap gebracht tot waar ik nu ben.
Door te begrijpen hoe mijn lichaam werkt, weten wat het nodig heeft, heb ik signalen leren herkennen en kan ik mijn klachten/ gevoeligheid gebruiken als een thermometer. En op tijd handelen, al lang voordat er een ernstige reactie plaats kan vinden.
Nu kan ik zeggen dat dit de frequentie drastisch terug gebracht heeft. Meerdere doosjes medicijnen en EPI-pennen zijn zonder gebruik verlopen en vervangen. Zelfs zwemmen heb ik weer zonder klachten kunnen oppakken. 2 honden zonder allergische reacties en de teruggekregen energie gaat nu in studeren , tuinieren en andere leuke dingen!
Als je me zou kennen zou je weten dat:
- onze hond (een Briard, Jinte) de allerleukste hond is die er bestaat.
- ik van tuinieren hou, de grassprieten niet allemaal recht staan en onkruid ook groen is.
- in mijn vrije tijd ook zeilen, zwemmen, tekenen, zingen en gitaar spelen leuk zijn om te doen, maar keuzes he.
- ik een hekel heb aan geroddel, maar wel hou van gezellig kletsen
- ik heel lang geduldig ben, maar als het op is, is het op en ga je dan door, dan kan ik heel fel en direct uit de hoek komen.
- mijn favoriete thee is van Yoghi, chocola van Bovetti een kopje koffie compleet maakt en drop dubbelzout moet zijn.
- perfectionisme me soms enorm in de weg staat.
- onrecht iets is waar ik niet tegen kan.