Mei 2022 liep ik in Haarlem het Teylers museum binnen. Oog in oog met Ursus spelaeus, de Holenbeer Mijn dag kan niet meer stuk! Want de holenbeer is al jaren in mijn gedachten! Kussen dus! Nou niet echt want dat mag natuurlijk niet van de museum directeur.
Maar die holenbeer is tijdgenoot van de sabeltandtijger en daar vertel ik vaak over in gesprekken met cliënten. Omdat zij perfect verbeelden uit welke tijd ons stress systeem stamt.
Want als nu die sabeltandtijger de kamer binnenloopt, denk je niet echt aan een knuffeldier, maar vecht of vlucht voor je leven! Deze was niet voor de poes, zo gezegd. Dat is de reden waarom ons lichaam (nu nog steeds!!!) op een stress situatie reageert zoals we reageren.
Dus ook al is de holebeer nu nog slechts een skelet en draag ik kleren, kan ik reizen en rekenen en lezen en woon ik in een huis… Genetisch gezien ben ik nog niet zo veel veranderd sinds die tijd.
Mijn automatische stress reactie op spannende situaties is nog altijd alsof de sabeltandtijger binnenkomt! Terwijl er (gelukkig) in de meeste situaties geen sprake van een aanval is van een sabeltandtijger.
Wat er wel gebeurd in onze ‘moderne’ tijd, is dat de ene ‘spannende’ situatie na de andere op je afkomt.
Harde geluiden, claxonnerende auto’s, een blauwe envelop, herinnering om je huur of hypotheek over te maken, vervelende buren die je niet kan ontlopen, nare berichten over oorlogen en hongersnoden en ga zo maar door! Allemaal verpakte sabeltandtijgers…
Jouw automatische stress reactie denkt iedere keer dat de sabeltandtijger binnenkomt! En hé laten we even realistisch zijn, het is heel simpel, we overleven die sabeltandtijger of niet. Langer dan 30 minuten hebben we niet. We hebben het gered of net niet… of met wat schade, dat kan ook nog.
En dat is nou precies de clou, onze automatische stress reactie kan het accuut 30 minuten heel goed en daarna nog maximaal 48 uur op reserve capaciteit. Daarna is herstel meer dan wenselijk! Dan ga trek je je terug in je hol waar het veilig is en ga je slapen om te herstellen. En dan hebben we het wel over een gezond lichaam, niet overtraind, vermoeid of zwak, ziek en misselijk.
30 minuten kan je het heel goed en 48 uur als je gezond bent. Daarna als je dan nog steeds door blijft gaan, gaat het lichaam zich aanpassen en kom je in een veranderde staat, compensatie, ga je richting chronische toestanden.
Gelukkig is er nog best het een en ander mogelijk voor herstel en dat is mijn vak, dus daar mag je een afspraak bij me voor maken, maar je kunt zelf ook al het een en ander doen.
Begin bijvoorbeeld eens met je voedingspatroon onder de loep te nemen. Eet alleen verse groenten en fruit en verse vis en een goed stuk (biologisch) gevogelte. Lekker buiten een frisse neus halen en zonnestralen vangen. Op tijd naar bed en fit weer op. De zon is daarbij je leidraad. En niet te vergeten gezonde ontspanning en fijne mensen om je heen.
Vraagje!
Het boek van Jean M. Auel ‘De stam van de holenbeer’, of eigenlijk de hele serie behalve ‘Het dal der beloften’, want dat heb ik al heel veel jaren in mijn bezit.
Wie heeft ze voor mij? Mag ook als e-book!!!
Want toen zeiden ‘ze’ tegen mij, je mag er pas aan beginnen als je de vorige delen gelezen hebt!
Leuk weetje, de holenbeer was een planteneter die samenleefde met Neanderthalers, in de IJstijd, het pleistoceen, pas toen Homo sapiens sapiens steeds dichter in zijn leefgebied kwam is de holenbeer uitgestorven. Waarschijnlijk hadden ze het koud en konden ze zijn vacht wel gebruiken…